Petra Polman zonder nagels naar de titel

Petra Polman schreef in april 1980 damgeschiedenis door op zeventienjarige leeftijd het Nederlands kampioenschap bij de vrouwen te veroveren. Zo'n jonge speelster die zich naar de belangrijkste titel in het land schoof, het was en is nooit eerder vertoond.

De inmiddels 43-jarige Polman denkt graag terug aan die periode, al leerde ze snel de keerzijde van het succes kennen. Kort na haar in Lent verworven titel verdween de Huissense voor een aantal jaren van het toneel. "De spanningen liepen zo hoog op, dat ik er een tijdje mee ben gestopt. Ik legde mezelf zo veel druk op, dat ik het niet meer aankon. De buitenwereld deed er een schepje bovenop door de verwachtingen op te schroeven", verklaart Polman haar besluit. Het is een typische damblessure. Polman was niet de eerste en is zeker niet de laatste denksporter die met mentale problemen te maken kreeg. In de tijd dat ze de schijven beroerde, had ze vaak geen nagels meer aan de vingers. De filtersigaret was haar beste vriend. "Toen mocht je nog gewoon roken achter het bord. De ene na de andere stak ik op. Man, ik vrat sigaretten." Heimwee bracht haar begin 1985 terug in het damlokaal. En Polman bleek het kunstje niet verleerd. Een paar maanden na haar rentree kroonde ze zich opnieuw in Lent andermaal tot beste damster van het land. Een nieuwe titel, maar de oude kwaal bleef. "Die periode van niets doen, had me goed gedaan. Ik weet nog dat ik ontspannen aan dat NK begon. Maar naarmate het toernooi vorderde, voelde ik de druk weer groeien." Deze keer weigerde ze er aan toe te geven. Polman behaalde ereplaatsen op NK's en WK's, veroverde titels met haar clubs Huissen en Lent, werd gekroond tot internationaal meester en sleepte een grootmeesterpunt in de wacht. Desondanks zette ze er begin jaren negentig opnieuw een punt achter, nu definitief. "Hoewel ik het spel erg leuk vind, heb ik de druk nooit van me af kunnen zetten. Je kunt gerust stellen dat ik er uiteindelijk onder bezweken ben." Het besluit om te stoppen, viel haar zwaarder dan verwacht. "Het heeft echt jaren geduurd voor ik was afgekickt van het dammen. Vooral op de zaterdagen had ik het moeilijk. Normaal was je dan de hele dag op pad om competitie te spelen en opeens zit je alleen thuis", aldus Polman, die inmiddels weer helemaal "clean" is. Ze toont haar gezicht nog maar zelden in een damlokaal. Polman speelt ook nauwelijks partijen meer. Hooguit een keertje voor de fun. Op een speciaal computerprogramma, tegen liefhebbers die toevallig online zijn. Gewoon voor de lol. En zonder druk.